ความเชื่อเรื่อง “การเคาะ” กับ “สิ่งเร้นลับ” มีปรากฏอยู่แทบในทุก ๆ วัฒนธรรม มีทั้งความเชื่อว่าจะส่งผลดีและความเชื่อว่าจะส่งผลร้าย หนึ่งในความเชื่อที่ว่านี้ก็คือตำนานการเคาะประตูที่เชื่อมกับโลกแห่งความตาย ดังที่ คาราดอก ดับบลิว. เจมส์ เลือกนำแนวคิดนี้มากำกับเป็นภาพยนตร์เรื่อง Don’t Knock Twice
Don’t Knock Twice คือเรื่องราวของสองแม่ลูก เจส (รับบทโดย แคที่ แซคคอฟฟ์) และโคลอี้ (รับบทโดย ลูซี่ บอยน์ตัน) ที่กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งหลังผู้เป็นแม่เข้ารับการบำบัดยาเสพติด และขณะเดียวกันฝ่ายลูกสาวก็ได้ไปลองดีเคาะประตูบ้านที่เชื่อกันว่าเจ้าของบ้านที่เสียชีวิตไปแล้วเป็นแม่มดที่คอยจับมนุษย์ไปสู่นรก ส่งผลให้สองแม่ลูกต้องฝ่าฟันทั้งเรื่องความรักความเข้าใจในสถาบันครอบครัว ตลอดจนต้องเสาะหาความจริงเกี่ยวกับสิ่งเร้นลับ เพื่อยับยั้งไม่ให้มันคุกคามมากไปกว่านี้
ในภาพยนตร์ผู้ชมจะได้พบว่าช่วงครึ่งแรกหนังพยายามปูให้ผู้ชมรู้จักตัวละคร ความสัมพันธ์ระหว่างสองแม่ลูกที่มีปมเรื่องการหย่าร้าง การทอดทิ้ง และการมีครอบครัวใหม่ ส่งผลให้ตัวละครทั้งสองต้องหาวิธีปรับตัวเข้าหากัน ส่วนครึ่งเรื่องหลังจะเป็นการนำเสนอความสยองขวัญในทำนองลูกเดือดร้อนมา แม่ที่ดีจะต้องยื่นมือเข้าไปช่วยลูกสุดความสามารถ เพื่อให้ลูกปลอดภัยและยอมรับในตัวแม่ ซึ่งทั้งหมดนี้ก็เป็นพล็อตเรื่องที่พบได้ทั่วไปในภาพยนตร์สยองขวัญระดับฮอลลีวูดยุคหลัง หรือจะเรียกว่าเป็น “สูตรสำเร็จของหนังสยองขวัญยุคหลัง” ก็คงไม่ผิดนัก
เชื่อว่าจุดขายอย่างหนึ่งของหนังเรื่องนี้อยู่ที่จังหวะ Jump Scare ซึ่งผู้กำกับได้ประเคนใส่ผู้ชมแทบจะทุก ๆ 10 นาทีของครึ่งเรื่องหลัง ทั้งที่มาในรูปแบบเงาผีเดินแว้บไปแว้บมา ภาพที่ปรากฏบนกระจก หรือแม้แต่การตุ้งแช่มีผีโผล่พรวดออกมา ซึ่งการ Jump Scare แต่ละครั้งที่เกิดขึ้นค่อนข้างรวดเร็ว (เร็วจนไม่ทันสังเกตหน้าผีด้วยซ้ำ !) นาน ๆ ถึงจะมีฉากตัวละครผีที่ปรากฏตัวแบบ Long Shot สักครั้ง (แต่ก็แทบไม่เห็นหน้าผีอยู่ดี)
นอกจากนี้ สถานการณ์หลาย ๆ อย่างในหนังยังช่วยสนับสนุนให้ผู้ชมเห็นถึงบทพิสูจน์ความเชื่อใจกันระหว่างแม่กับลูก จากการที่บางครั้งมีเรื่องราวแปลก ๆ เกิดขึ้นชวนให้ฝ่ายผู้เป็นแม่เข้าใจว่าโดนลูกกลั่นแกล้ง แต่ถึงอย่างนั้นความเป็นครอบครัวของเธอทั้งสองก็เหนี่ยวแน่นพอที่จะจับมือกันก้าวผ่านเหตุการณ์ร้าย ๆ ไปนับครั้งไม่ถ้วน
จุดเด่น
– หนังมีการสอดแทรกแนวคิดเรื่องการเสริมสร้างความสัมพันธ์ภายในครอบครัวอย่างเด่นชัด
– ใช้การ Jump Scare ในการสร้างความตกใจ มากกว่าเน้นนำเสนอตัวละครผีโดยตรง
จุดอ่อน
– เนื้อเรื่องค่อนข้างเกาะตามสูตรสำเร็จของภาพยนตร์สยองขวัญ และมีความต่างระหว่างมู้ดและโทนของเรื่องระหว่างครึ่งแรกกับครึ่งหลังค่อนข้างชัดเจน
– ตอนจบของเรื่องทิ้งปมไว้แบบเปิดกว้าง (มาก ๆ ) ผู้ชมอาจตั้งคำถามถึงทิศทางการจบเรื่องที่ไม่ชัดเจน
สุดท้าย…ขอให้คะแนนภาพยนตร์เรื่อง Don’t Knock Twice ไว้ที่ 3 / 5 นะครับ
บทความโดย NuTTi3 แลกเปลี่ยนประสบการณ์ได้ที่คอมเมนต์ด้านล่างครับ
The post รีวิว Don’t Knock Twice : เคาะสองที อย่าให้ผีเข้าบ้าน appeared first on MThai Movie.